Everything comes to an end

Wauw hoe snel deze 5 maanden zijn gegaan enn nog mag ik niet klagen, vlieg de 22ste pas terug.
Goed as usual heb ik dus weer niet bijgehouden wat en wanneer ik wat heb gedaan dus we gaan weer lekker van de hak op de tak. Laten we bij zo’n beetje het begin beginnen. Saar moest nog vrijwilligerswerk doen en plots was daar een bericht van Magister dat ze via een organisatie nog mensen zochten die mee wilden naar een Township om daar (voornamelijk) met de kinderen te spelen. Nou zo gezegd zo gedaan, ik vond mijn laatste vrijwilligerswerk niet zoveel bijdragen (sorry Inge) dus heb ik me weer ingeschreven. Dag ervoor toch besloten om opstap te gaan. Niet het beste idee wat we ooit hebben gehad. Ah fijn weten we dat voor de volgende keer.
Toen we aankwamen zaten er meiden van iets uit de hoek Finland, Zweden etc. best wel sportief gekleed. Man dat ga je niet menen wij in ons normale kloffie. Hop in de bus naar Philippi, eenmaal aangekomen kwamen de kinderen alweer aan gesprint en zoals gewoonlijk ook weer aan je hangen. Cuties, maarrrrr natuurlijk had ik weer een “vervelend” kind die me half aan het uitkleden was. Wordt later een leuk ventje, not. Nou dat was ook weer een hele beleving. Lesje geleerd, minder drinken bij het vooruitzicht van spelen met hyperactieve kinderen. Zware dag.
Dag erna maar naar Stellenbosch, maximaal genieten van het mooie weer en de mooie wijnen die ze daar te bieden hebben. Toen ze zon eenmaal onder aan het gaan was toch maar weer naar huis. Terug weg gaat ons altijd wel wat beter af dan de heen weg haha. Blijkt dat ik niet de enige ben met het richtingsgevoel van een visstick. Weekend weer omgevlogen en het bezoek van m’n kleine broertje en m’n nog kleinere moeder kwam weer dichterbij. Toch wel fijn om ze weer te zien naar een paar maanden! Ik haasten want was al laat, snel nog bij een restaurantje (lees: vreetschuur) een broodje gescoord en naar binnen gepropt. Niemand. Dan vraag je je toch wel af. Inmiddels was de rij van wachtende mensen op vrienden, familie en weet ik ’t nogal gekrompen. Misschien kan ik ze wel bellen, drie keer raden namen allebei niet op. Carmen en Elly al een appje gestuurd dat ik me toch wel zorgen begon te maken. Komen die twee naar buiten gehuppeld, “we moesten nog sigaretten halen”. JO thanks. Maar goed, typisch, wel blij dat ze er waren.
Vervolgens nog geen vijf minuten na hun aankomst komt Bryan met wat nieuws, ja zuster ik ga Nena opzoeken in Amerika. Enthousiast dat ik was heb ik Bryan even wat blauwe plekken bezorgd, sorry nog broeder. Inmiddels is hij alweer op weg naar de Nederlanden. Nou en toen begon de ellende. Zoals de meesten misschien wel weten heeft mijn lieftallig broertje nogal moeite met zijn bed uitkomen (behalve als hij moet Skypen met Nena, voel je vereerd). Heb dus een paar keer bij hun aan de deur gestaan om vervolgens twee verbaasde gezichten te zien. “Huh, hoe ben jij hier gekomen?” Ja lopend want duurde gvd lang. Ik had de eerste week mooi vrij gekregen van stage dus konden genoeg doen. Zijn naar een Cheetah Outreach geweest, best wel geinig om die beesten een keer van dichtbij te zien, houd niet zo van katten. Ook naar Charly’s bakery geweest en dat kwam goed uit want ons moeder was jarig en daar konden we wel wat lekkers bij gebruiken. ’s Avonds opstap geweest op Longstreet in de beruchte 169, en schatjes dat het zijn hadden Sarah en Elly champagne geregeld voor mam! Goed ook onderhand een keer een rugby wedstrijd bezocht van de Stormers (plaatselijk team) opzich wel leuk, maar snapte er de ballen van. Gelukkig konden we met al onze gezamenlijke kennis er nog enigszins iets van maken.
Nu heb ik vanaf het begin geroepen dat ik Goldfish wel in SA zou zien. Superbalen die speelden vrijwel alleen in de zomer. KAK. Nu zag ik vlak voor Afrika Burn een event voorbij komen. Goldfish in de Shimmy Beachclub, AH CHILL!! 1 juni, fijn dan zitten wij in de auto terug van Afrika Burn naar huis. GELUKKIG werd het om de een of andere reden verzet naar een datum (die ik me even niet meer kan herinneren, en doet er ook niet toe) wanneer wij wel konden, FEEST. Heb me zo goed vermaakt echt super! ’t Enige nadeel was dat ze er niet echt eten hadden, of ’t was niet te vreten dus menig mens was honger aan het lijden. Saar en ik besloten om langs de McDrive te rijden, rijdt onze vriendelijke vriend de taxi chauffeur er kei hard voorbij en wilde niet omdraaien, klootzak. Ja, ik wilde er graag even over praten. Nog een wedstrijdje van de Springboks meegepikt, wauw wat een heerlijke sfeer! Laatste dag alweer van Bryan en mam, Jojo wilde hun een township laten zien, naja uiteindelijk is dat dus Mzoli’s geworden. Lekker feestje weer.
Ondertussen kwam het WK natuurlijk ook dichterbij. Besloten om onderaan de straat in Casa Nostra te gaan kijken met een groepje. Wij naar boven geslopen, super chill, groot scherm enzo. Kon het geluid niet aan want de DJ ging zo spelen, jeuw. Wat een ervaring om een wedstrijd te kijken met beide supporters haha. En flink geschreeuwd wat een wedstrijd. Helaas hebben we het niet lang kunnen vieren want moesten alweer vroeg op om naar een meeting van YPO te gaan.
Zondag avond stond ons afscheidsfeestje gepland, gezien sommigen van ons ons alweer hebben verlaten. Pracht feestje al zeg ik het zelf. Dus maandag (public holiday, wij hebben al die pinksterdagen etc. niet gehad) pyjamadag, terug van weggeweest. Week erop nadat Carmen al regelmatig had gezegd dat we echt een keer naar Beefcakes moesten (www.beefcakes.co.za) zijn we toch eindelijk gegaan. Ge-wel-dig. Eerst lekker happen en drinken om vervolgens een travestieten show te bewonderen, heerlijk. Om het nog even compleet te maken ging de bediening in blote bast verder serveren, ghehe. Haha vooral Colombe had het er zwaar mee. Goed dat was het voor nu, jeej alweer 1 uur van stage verkloot!
Oeehh nog twee daagjes en dan komt Ellen naar Kaapstad en beginnen we met Elly aan de Garden Route.
God echt absurd eigenlijk hoeveel mensen we hebben zien komen en zien gaan, deze week al “afscheid” genomen van wat mensen, komt nu toch wel dichtbij. Maar minder janken, meer genieten.

Adios amigos en tot over 4 weekjes.



Time flies when you’re having fun!